Asosyalliğin Getirileri

28 Aralık 2012

Saat 12:30

‘OZAN, OZAN, OZAN, OZAN, OZAN, OZAN’

Annemin stabil ses tonuyla güne gözlerimi açmış, gece içtiğim kahvenin ağrısını gözlerimde hissediyordum. Yuvalarından fırlayacak gibilerdi.

‘He anne noldu, noldu?’ diye çıkıştım yattığım yerden. ‘İş görüşmesine gitmicek misin hayvan oğlu hayvan?!’ diye geri püskürttü sorumu.

‘Ya anne adam kaçmıyo ya, gidicem işte.’ Tekrar gömdüm başımı yastığa. Annem de teyzemgillere gidecekti. Hem benim onu otobüse atmamı, hem de bütün parasını bozdurmamak için benimle beraber gitmek istiyordu. Çakal ya hani!

Güç bela doğruldum ve günün ilk sigarasını ateşleyiverdim oracıkta.

‘Çarkına sıçayım evlat kere, kaç kere dicem sana aç karnına içme şu zıkkımı diye’ Suriyeli muhalifler gibi misillemede bulundu.

İsrail gibiydim o an. Takmıyordum anlayacağın. Dünya sikime, götüme minare. ÇEEEEK ALLAH ÇEKTİRMESİN diye asılıyordum dumana.

Annem rayına takılan Raks 2000 kasetler gibi söylenmeye başladı tekrar; ‘Hadi hazırlan, hadi hazırlan, hadi hazırlan’ Onunla gitmeyeceğimi belirterek kapı dışarı ettim kendisini.

Asosyalliğimin vermiş olduğu tek şey götüme bağlanan yosunlar değildi elbet, akabinde uzayan saç ve sakalımda eşlik ediyordu hayatıma. İş görüşmesine gidecektim oğlum, tıraş olup paklanmam gerekti. Velhasılı sigara altı yapıp bir fincan çay içtikten sonra çıktım evden.

Saçlarımdan o kadar utanıyordum ki; Minibüsün hemen gelmesi için Murphy kanunlarının gerçekleşmesine yardımcı olsun diye sigara içmekten anfizem oldum oracıkta. Gelmedi ceddini siktiğim minibüsü 15 dakika. HEH Sonunda geldi.

Meydanda inip hızlı adımlarla berberin yolunu tuttum, ‘SA-AS çay ver oğlum’

Amını astarını sikeyim, 3 günlük çay lan bu. Midem bulandı amına koyim. Güç bela içtim ayıp olmasın diye.

Sıramı bekliyor, masanın üzerinde duran Güneş gazetesinin son sayfasındaki bikinili top modelin kıvrımlarını inceliyordum. Yalan yok. Her berbere gidişimde bu böyle olur. Bi ritüeldir yani.

Her muhitin kendine has bi delisi vardır. Şahit olmuştursunuz illaki. Akli dengesi yerinde olmayan genç elemanlar. İşte onlardan bitanesi geldi, yanıma oturdu. Tövbe yarabbi benzetmek gibi olmasın; ‘BE BE BE BEN TIRA TIRAŞ TIRAŞ’ diyerek abidik gubidik hareketler sergiliyor, berberin içinde dehşet saçıyordu.

Benim de küçüklüğümde başıma ne geldiyse, delilerden her zaman korkmuşumdur. Şu yaşıma geldim hala atamadım o korkuyu.  Bilmiyorum, bi’şey oluyo elim ayağım boşalıyo deli görünce.

Tamam akli dengesi yerinde olmayabilir ama sonuçta o da bi insan. Babamı tanımam, SİKERİM YANİ! ‘DET! AMCIK AĞAZLI SENİ, OTUR ULAN ADAM AKILLI’ diye yürek yemiş GOP çocuğu gibi atarlandım çocuğa. Eleman ne olduğunu şaşırdı sustu, yüzünü buruşturdu, 5 yaşındaki çocuk gibi ağlamaya başladı. Güç bela sakinleştirdik neyse.

Güzel bi saç tıraşı olduktan sonra doğru iş görüşmesi yapacağım ofise. Saç tıraşı oldum ya, yakışıklı oldum ya, sanırsın Jude Law’ım amına koyim. Bi triplere, bi edalara büründüm meydanda. Vardım ofisin kapısına, gayet kuğul bi biçimde ‘YİY GÜNNER, İSMAİL BEĞ BURDA MI ACABA?’, ‘O kimmiş?’ diye karşılık verdi, hemen önümdeki masada oturan, gül cemaline kolonya döküp ateşe verdiğim evladı. ‘İsmail bey işte, iş görüşmesi için gelmiştim, konuştuk kendisiyle?’, ‘Benim haberim yok beyefendi, ayrıca İsmail diye biri de yok burda’ dedi.

YA BEN SENİN OTURDUĞUN KOLTUĞU ÜRETEN FABRİKANIN ÇALIŞANLARINI DAĞA KALDIRAYIM, EŞREF-İ MAHLUKATININ SURETİNİ SİKTİĞİM EVLADI. ŞU EŞGALE, ŞEKLE, ŞEMALE BAK diyemedim tabi. Arkamı döndüğüm gibi durağın yolunu tuttum. Kahırdan sigaramı ateşledim. ‘DAAAT DAAAAAAAAT!’ minibüs geldi. ‘ANANIN AMI’ dedim.

Sikeyim murphy’sini de kanunu da. Atladığım gibi eve geldim.

Şu an asosyalliğimi idame ettiriyor, bir daha da dışarı adım atmamak için, adıma senet imzalıyorum. Allah da benim belamı versin.

Balkona hava almaya çıksam başıma bi’şey geliyor amına koyim. Sikerim böyle hayatın getirilerini.