Doğduğumda henüz herhangi bi yaşa mensup değildim.
Akranlarım yoktu, nasihat kabul edecek yeti ve bünyemde. Çok mu mutluydum
bilmiyorum ama ağladığımı söylerler.
Ben mutluluktan ağladığımı düşünüyorum.
Gerçi mutluluktan ağlayan insan gözümde orospu çocuğudur
lakin daha bi yaşın içerisinde olmadığım için, bi sıkıntı arz etmiyordu.
Evet ağlamıştım.
Ağlamayarak doğumhanede dehşet saçsamıydım diye
hayıflanmıyor da değilim hani.
Ağlamıyorum ve koca koca adamlar ağlamıyorum diye
üzülüyorlar, bi düşündüm de ‘vay orospu çocukları’ demekten alıkoyamıyorum
kendimi.
Tıp tarihine geçmek gibi kaygılarım olmadı hiç. Zamanında da
olmamış.
Velhasıl büyüdük.
Büyüdük de ne oldu diye sordu arkadaşım. ‘pişman olduk’
dedim.
‘niye pişman olduk?’ dedi ardından, ‘yaşlanmak için çok
erken olduğunu idrak ettiğimizden’ dedim bende.
Çay demledik.
Çay yaprağı kesmekten elleri nasır tutmuş kadınlar canlandı
gözümde. Ardından vira bismillah diyerek sabah ayazında balığa çıkan
balıkçılar, gecenin 3’ünde yattığı köhneden, çarşı meydanına gelip ayakkabı
boyacılığı yapan kardeşler, demir dövmekten yüzü, gözü is olmuş yaşlı, başlı
adamlar, ülkenin dış borçlarının ‘askere bir öğün yemek vermemekle
kapanabileceği gerçeği’, akabinde gökyüzünde amaçsızca salınan polenler durdu
gözümde.
Sonra ovuşturdum gözlerimi.
Gözlerimi açtığımda çay içiyordum. Dalmışım.
‘aşk da pişmalık be moruk’ dedi arkadaşım, ‘yoo’ diye
çıkıştım hemen. 11 yaşında tattığım ilk aşkı unutmuyorum ve unutursam da en adi
orospu evladıyım dedim.
Pişmanlıktan öte ‘keşkelerim var benim’
Keşke daha başka olsaydı, 2001 senesinden bu seneye kadar
keşke demeseydim keşke.
Bıyık altından gülmeye başladı arkadaşım.
‘hayır lan, ne münasebet, tabii ki özlemiyorum. Hatırlamak
özlemek değil ki hem. Ananı sikerim bak. Kinaye yapma bana’
‘tamam tamam’ dedi bıkkın bi surat ifadesi takınarak.
Ya çok uzattım sanırım.
Aslında başından beri şu cümleyi kursaydım, bunların hiç
birini okumak zorunda kalmayacaktınız.
Hayatımızın özeti olarak nitelendirebiliriz de bu cümleyi
aslında.
‘ağlıyoruz,
Saçmalıklar ve gerçekler arasında seçim yapabilmek için
seviyoruz,
Dünyevi şeylerden bıkıyor,
Çay demleyip
Yüzleşiyoruz.
Sonra ne mi oluyor?
Yine ağlıyoruz.’
Bu kadar iyi özetlenemezdi
YanıtlaSil-Respect-